Δραπέτες που πέρασαν στην ιστορία (και στο Hollywood)
Μπορούμε νομίζω με σιγουριά να υποθέσουμε οτι από τότε που άρχισαν να χτίζονται φυλακές, άρχισαν να υπάρχουν και δραπέτες.
words: Sporos
Στοιχεία που αποδεικνύουν την λειτουργία φυλακών υπάρχουν από τον 2ο αιώνα π.Χ. στην Αίγυπτο και τη Μεσοποταμία, παρόλο που τότε λειτουργούσαν περισσότερο σαν ένα στάδιο αναμονής πριν την εκτέλεση. Αργότερα και υπό την επίδραση της καθολικής εκκλησίας, άρχισαν να αντιλαμβάνονται τους κρατούμενους σαν αμαρτωλούς που χρειάζονταν χρόνο μόνοι τους, να επικοινωνήσουν με το Θεό και να μετανιώσουν για την πράξη τους.
Πατέρας της σωφρονιστικής επιστήμης (υπάρχει, ναι, τέτοια επιστήμη) θεωρείται ο Άγγλος John Howard, ο οποίος αφού πέρασε ένα σύντομο διάστημα στις φυλακές της Βρέστης κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στην Πορτογαλία, επέστρεψε στη γενέτειρα του σοκαρισμένος με τις συνθήκες κράτησης και τάχθηκε στο να τις βελτιώσει. Ταξίδεψε λοιπόν σε διάφορες χώρες παρατηρώντας τις φυλακές και υποστήριζε οτι πρέπει να καθιερωθεί η εργασία κατά την κράτηση, κάτι που υποθέτουμε οτι θα είχε να δώσει και οικονομικά οφέλη και είναι κάτι που δεν έχει σταματήσει ακόμη. Θα ξαφνιαστείτε αν μάθετε πόσα αντικείμενα έχουν φτιαχτεί από φυλακισμένους.
Στην ιστορία άλλαξαν συχνά οι μέθοδοι σωφρονισμού, από την απομόνωση, την καταναγκαστική εργασία, τα αναμορφωτήρια, τα “λευκά” κελιά, από τις μικτές φυλακές, στις “προοδευτικές”, επίσης συχνά άλλαξαν και οι συνθήκες κράτησης (ή και όχι αν ρίξεις μια ματιά στο τι συνέβη στις φυλακές με το ξέσπασμα της πανδημίας). Σίγουρα όμως οι φυλακές κάθε κοινωνίας είχαν να κάνουν πάντα με τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που κυριαρχούσαν, παρέμεναν όμως πάντα φυλακές και πάντα ο κόσμος δεν ήθελε να είναι εκεί.
Πάμε λοιπόν να δούμε μερικούς δραπέτες που έμειναν στην ιστορία και πολλοί από αυτούς έγιναν και ταινία, απ αυτές μάλιστα που μάλλον έχεις δει.
Ο Νο 1 Public Enemy
Ο John Herbert Dillinger ήταν ένας Αμερικανός γκάνκστερ στα χρόνια της Μεγάλης Ύφεσης στις ΗΠΑ, ο οποίος κέρδισε και διατήρησε τον τίτλο του Public Enemy #1, η συμμορία του λεγόταν “Terror Gang” και στο δια τάυτα κατάφερε να αποδράσει δύο φορές από τη φυλακή. Την πρώτη φορά από μια φυλακή στο Οχάιο με τη βοήθεια οκτώ φίλων. Tη δεύτερη (που είναι και αυτή που μας ενδιαφέρει), δραπέτευσε από την Lake County Jail, η οποία χαρακτηριζόταν ως “escape proof”, λέγεται οτι κατασκεύασε μια ρέπλικα όπλου από ξύλο ή σαπούνι, την οποία έβαψε μαύρη με βαφή παπουτσιών και απείλησε με επιτυχία τους φρουρούς με αυτό. Τελικά τον κατέδωσε μια ιδιοκτήτρια οίκου ανοχής και στις 22 Ιουλίου 1934, έπεσε νεκρός από πυρά της αστυνομίας σε προσπάθεια του να διαφύγει της σύλληψης καθώς έβγαινε από το θέατρο “Biograph Theater”.
Έγινε ταινία πολλές φορές έκτοτε, αλλά η αγαπημένη μας είναι το “Public Enemies” του 2009 που ήταν μεταφορά του βιβλίου του Bryan Burrough “Public Enemies: America’s Greatest Crime Wave and the Birth of the FBI, 1933–34”, μιας και ο Έντγκαρ Χούβερ, τότε διευθυντής του FBI, χρησιμοποίησε τον Dillinger και τη συμμορία του για να στήσει ένα γραφείο ειδικά για το οργανωμένο έγκλημα, οπότε η ταινία δίνει και το πνεύμα της εποχής. Α και τον Dillinger τον κάνει ο Τζόνι Ντέπ.
Η απόδραση από το Αλκατράζ
Οι κύριοι που εικονίζονται παραπάνω ( Frank Lee Morris και οι αδερφοί John και Clarence Anglin) όχι μόνο κατάφεραν να δραπετεύσουν από το Αλκατράζ, αλλά δεν συνελήφθησαν και ποτέ. Έφτιαξαν κεφάλια από σαπούνι και χαρτί υγείας με μαλλιά κλεμμένα από το κουρείο της φυλακής για να μπερδεύουν τους φύλακες στις νυχτερινές περιπολίες και για έναν περίπου χρόνο έσκαβαν με ο,τι είχαν διαθέσιμο, πιθανολογείται με κουτάλια φαγητού, μέχρι που βγήκαν σε έναν αχρησιμοποίητο διάδρομο, σκαρφάλωσαν μέσα από τον εξαερισμό, βγήκαν στην ταράτσα, πήδηξαν μερικούς φράχτες και το έσκασαν με μια αυτοσχέδια λέμβο φτιαγμένη από κλεμμένα αδιάβροχα.
Το FBI λέει οτι μάλλον θα πνίγηκαν, ωστόσο άλλοι λένε οτι διέφυγαν στη Βραζιλία και το 2013 εστάλη στην αστυνομία ένα γράμμα από κάποιον που ισχυριζόταν οτι είναι ο Anglin. Η αστυνομία λέει οτι δεν έχει επιβεβαιωθεί οτι πρόκειται όντως για τον δραπέτη και το 2016 ήρθε στη δημοσιότητα και μια φωτογραφία που υποτίθεται οτι ήταν των δύο αδερφών 13 χρόνια αργότερα στη Βραζιλία, χωρίς να έχει επιβεβαιωθεί βέβαια ούτε αυτό. Ιδού και η φωτογραφία:
H απόδραση φυσικά έγινε ταινία με τον Κλίντ Ίστγουντ το 1979 σαν μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του J. Campbell Bruce.
Οι “κλειδαράδες”
Στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, το 1995, οι Andrew Rodger, Keith Rose και Matthew Williams, οι οποίοι δούλευαν ως κρατούμενοι στο σιδηρουργείο της φυλακής Parkhurst, έφτιαξαν ένα αντικλείδι απομνημονεύοντας το σχήμα του κλειδιού που είχε ο φύλακας, ένα ψεύτικο όπλο και μια σκάλα 8 μέτρων. Με το αντικλείδι βγήκαν σαν κύριοι, με τη σκάλα σκαρφάλωσαν τον φράχτη της φυλακής, ε και το όπλο πάντα χρειάζεται! Δυστυχώς συνελλήφθησαν τέσσερις μέρες αργότερα ενώ προσπαθούσαν να βρουν έναν τρόπο να κλέψουν ένα αεροπλάνο. Για να μην υποτιμήσετε την απόδραση τους, να ξέρετε η Parkhurst, θεωρούσαν τότε οτι ήταν η απάντηση της Βρετανίας στο Αλκατράζ, δεν ήταν δηλαδή καμία παιδική χαρά, ωστόσο μετά την απόδραση υποβαθμίστηκε. Η συγκεκριμένη απόδραση δεν έχει γίνει ακόμα ταινία, περιμένουμε.
Ο κύριος “Catch Me If You Can“
Καλά καταλάβατε, πρόκειται για τον κύριο Frank Abagnale που έγινε ταινία το 2002 με πρωταγωνιστή τον Leonardo DiCaprio. Ο μάστερ της απατεωνιάς βρήκε την ευκαιρία κατά τη διάρκεια της μεταφοράς του στο κέντρο κράτησης, όταν οι φρουροί του αδυνατούσαν να βρουν τα χαρτιά του. Τους έπεισε οτι καλώς δεν τα βρίσκανε, γιατί δεν ήταν στην πραγματικότητα κρατούμενος, αλλά επιθεωρητής. Είχε φτιάξει και ψεύτικες κάρτες FBI και τηλεφώνησε σε έναν φίλο του υποτιθέμενο πράκτορα για να επιβεβαιώσει την ιστορία του στους δεσμοφύλακες. Ε με τέτοια ατράνταχτα στοιχεία τον άφησαν ελεύθερο, πιστεύοντας μάλιστα οτι βοηθάνε το ίδρυμα, απομακρύνοντας έναν πράκτορα που θα μπορούσε να τους δυσφημίσει. Αυτή δεν ήταν η πρώτη απόδραση του Frank Abagnale, η πρώτη ήταν σε μια μεταφορά του με αεροπλάνο. Μετά τη δεύτερη απόδραση συνελήφθη μετά από 2 μήνες. Αφέθηκε ελεύθερος το 1974 έχοντας εκτίσει μόλις 5 χρόνια από τη δωδεκάχρονη ποινή του, υπό τον όρο να βοηθάει στη σύλληψη κομπιναδόρων σαν αυτόν.
Μετά την απελευθέρωση του δοκίμασε διάφορες δουλειές, αλλά απολυόταν από όλες, γιατί “ξέχναγε” να τους ενημερώσει για το παρελθόν του, μέχρι που κάποια στιγμή δοκίμασε να πάει σε μια τράπεζα, να τους πει την ιστορία του και να ζητήσει να κάνει ένα σεμινάριο στους εργαζόμενους για το πως να αποφεύγουν τις κομπίνες. Τους είπε μάλιστα οτι εάν δεν τους φανεί ενδιαφέρον, δεν του χρωστάνε τίποτα, αλλιώς του χρωστάνε 50 δολάρια και την σύσταση τους σε άλλες τράπεζες. Πέτυχε και μέχρι και σήμερα εργάζεται ως σύμβουλος επιχειρήσεων σε θέματα απάτης. Έκανε με λίγα λόγια το χόμπι του επάγγελμα στη νόμιμη εκδοχή του!
Ο ιπτάμενος
Του Pascal Payet του άρεσαν πολύ τα ελικόπτερα και ειδικά τα κλεμμένα ελικόπτερα. Έχει το βραβείο για τις περισσότερες αποδράσεις με ελικόπτερο, δικαίως γιατί το έκανε 3 φορές, τη μια από αυτές για να απελευθερώσει κάποιους άλλους. Λόγω της τάσης του να πετάει, σήμερα κρατείται κυρίως στην απομόνωση και δεν μένει ποτέ στην ίδια φυλακή για πάνω από 6 μήνες. Το 2005 δημοσίευσε στο blog του μια ανοιχτή επιστολή μιλώντας για τις συνθήκες κράτησης του με τον τίτλο “The Saga of My Transfers” και πριν από αυτό έκανε απεργία πείνας διαμαρτυρόμενος, γιατί είχε υποστεί 9 μεταφορές σε 30 μήνες.
O El Chapo
Ο Joaquín Archivaldo Guzmán, ο επωνομαζόμενος και “El Chapo”, δηλαδή κοντούλης, είναι βαρόνος ναρκωτικών και πρώην ηγέτης του Καρτέλ Σιναλόα, θεωρείται μάλιστα ο δεύτερος ισχυρότερος έμπορος ναρκωτικών στον κόσμο.
Όταν συνελήφθη για πρώτη φορά το 1993 και καταδικάστηκε σε 20 χρόνια φυλάκιση, δωροδόκησε τους φρουρούς και δραπέτευσε από την φυλακή υψίστης ασφαλείας όπου κρατούνταν το 2001. Συνελήφθη όμως ξανά το 2014 και αυτή τη φορά δραπέτευσε μέσω μιας ομολογουμένως καλο-φτιαγμένης σήραγγας κάτω από το κελί του μήκους 1,5 χιλιομέτρων. Μια σήραγγα εξοπλισμένη με εξαερισμό, φώτα και μια μοτοσικλέτα, δεν μιλάμε για κανένα λαγούμι. Συνελήφθη εν τέλει ξανά το 2016 και κρατείται ακόμη. Για χάρη του φτιάχτηκε σειρά στο netflix το 2017.
Δείτε στο παρακάτω βίντεο τη διάσημη σήραγγα του “El Chapo”
Ο Yoga Master
O Νοτιοκορεάτης Choi Gap Bok συνελήφθη το 2012 για μια απλή ληστεία, αλλά αυτοί που τον φυλάγανε δεν ξέρανε οτι ο εν λόγω κύριος έκανε 23 χρόνια yoga. Πέντε μέρες μόλις μετά τη σύλληψη του κατάφερε να περάσει από ένα άνοιγμα που υπήρχε στα κάγκελα του κελιού του για να του δίνουν το φαγητό του με ύψος 15 εκατοστά και πλάτος 45 εκατοστά και μάλιστα λένε οτι του χρειάστηκαν για όλη την επιχείρηση μόλις 34 δευτερόλεπτα. Οι δημοσιογράφοι του κόλλησαν το παρατσούκλι “Κορεάτης Χουντίνι”, αλλά παρόλες τις ξεχωριστές τους ικανότητες συνελήφθη ξανά 6 μέρες αργότερα.
Ο ακομπλεξάριστος
O Ronald Silva ήταν μέσα για διακίνηση ναρκωτικών όταν το 2012 ζήτησε από τη γυναίκα του να έρθει στο εβδομαδιαίο επισκεπτήριο με μια αλλαξιά ρούχα επιπλέον (δικά της ρούχα). Όταν ήρθε λοιπόν του έδωσε τα ρούχα που φορούσε και έβαλε τα εφεδρικά της. Εκείνος έβαλε τα ρούχα της γυναίκας τους, ξύρισε γένια, χέρια, πόδια, στέρνο, βάφτηκε, έβαλε περούκα και ψεύτικα νύχια και ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνα παπούτσια. Θα μου πεις, όπως νιώθει όμορφα ο καθένας, αλλά σε αυτή την περίπτωση δεν ήταν αισθητική η παρέμβαση. Με την μεταμφίεση αυτή, κατάφερε να περάσει απαρατήρητος από τους φρουρούς και να βγει από τη φυλακή. Τον πρόδωσε τελικά το περπάτημα του, γιατί ο άπειρος στα ψηλοτάκουνα Silva, περπάταγε τόσο περίεργα που λίγα μέτρα πριν τον παραλάβει το αυτοκίνητο που τον περίμενε έξω από την φυλακή τον πήρε το μάτι κάποιου φρουρού και τον ξαναμάζεψαν. Η γυναίκα του ισχυρίστηκε οτι του έφερε όντως τα ρούχα, αλλά δεν της πέρασε από το μυαλό τι θέλει να τα κάνει. Έλα τώρα καλή μου!
Η 23η φορά είναι η τυχερή
O Δανός Brian Bo Larsen έχει το βραβείο για τις περισσότερες αποδράσεις στην ιστορία, έχοντας αποδράσει συνολικά ως τώρα 22 φορές. Όπως καταλαβαίνετε σε αυτές τις 22 φορές οι μέθοδοι του ποικίλουν, αλλιώς θα ήταν βαρετό. Η πιο κινηματογραφική από αυτές ήταν όταν πήρε μια μπουλντόζα που είχε ξεμείνει στη φυλακή και έριξε τον τοίχο της φυλακής απελευθερώνοντας εκτός από τον ίδιο και 13 άλλους. Δεν έχουμε πληροφορίες σχετικά με το πότε θα το σκάσει για 23η φορά.
Aπό 6 μήνες… 144 χρόνια
Ο Steven Jay Russell καταδικάστηκε για απάτη με ποινή φυλάκισης 6 μόνο μήνες. Στους 4 μήνες όμως, είπε: “ως εδώ ήταν!” και απλά έφυγε από τη φυλακή μιμούμενος τον φρουρό. Ξαναπιάστηκε και ξαναβρέθηκε πίσω από τα κάγκελα, αυτή τη φορά έκανε τον δικαστή για να μειώσει την εγγύηση που έπρεπε να πληρώσει και το έσκασε για Φλόριντα. Συνελήφθη μια βδομάδα αργότερα, καταδικάστηκε για υπεξαίρεση, η ποινή του έγινε 45 χρόνια φυλάκιση και διέφυγε ξανά κάνοντας τον γιατρό αυτή τη φορά κι έτσι όταν ξαναπιάστηκε προστέθηκαν άλλα 45 χρόνια στη θητεία του! Τότε ξεκίνησε να καταναλώνει καθαρτικά με αποτέλεσμα να χάσει πάρα πολύ βάρος και να ισχυριστεί οτι έχει AIDS, να μεταφερθεί σε νοσοκομείο και να διαφύγει ξανά. Μετά τη διαφυγή του μάλιστα έστειλε ένα ψεύτικο πιστοποιητικό θανάτου, αλλά δεν έπεισε. Αυτή τη στιγμή εκτίει ξανά την ποινή του, η οποία έχει φτάσει τα 144 χρόνια, σε απομόνωση .
Θα αναρωτιέστε γιατί ο Steven Jay Russell δεν έκανε απλά αυτούς τους 2 μήνες και να συνεχίσει τη ζωή του και την απάντηση έρχεται να δώσει η ταινία “I Love You Phillip Morris” με πρωταγωνιστές τους Jim Carrey και Ewan McGregor, που βγήκε το 2009 και πατάει στο βιβλίο του Steve McVicker με τίτλο: “I Love You Phillip Morris: A True Story of Life, Love, and Prison Breaks“, που βγήκε το 2003 και η αιτία είναι ο έρωτας για έναν συγκρατούμενο του.
Ο δικός μας
Για το τέλος αφήσαμε τον φυγά που έγινε πηγή έμπνευσης για το άρθρο αυτό. 4 Ιουνίου του 2006, ο Βασίλης Παλαιοκώστας ένα ωραίο πρωί φεύγει κύριος μαζί με τον συγκρατούμενο του Αλκέτ Ριζάι από τις φυλακές Κορυδαλλού με ελικόπτερο και μας αφήνει άφωνους με μια από τις κινηματογραφικότερες αποδράσεις σε ελληνικό έδαφος. Το 2006 απέδρασε με ελικόπτερο για πρώτη φορά, αλλά όχι για τελευταία φορά, αφού ξαναδραπέτευσε το 2009, ξανά με τον Αλκέτ, ξανά με ελικόπτερο και παραμένει ασύλληπτος μέχρι σήμερα. Τη στιγμή της απόδρασης μπορείτε να δείτε όπως καταγράφηκε από της κάμερες της φυλακής στο βίντεο που ακολουθεί:
Εάν τώρα θα θέλατε να ακούσετε με τα δικά του λόγια τις περιπέτειες του, επίσης μπορείτε, γιατί έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο “Αναζητώντας μια φυσιολογική ζωή”, για το οποίο έγινε και παρουσίαση κανονικότατα, χωρίς βέβαια τη συμμετοχή του συγγραφέα, τον οποίο έχει επικηρύξει η Ιντερπόλ για 1 εκατομμύριο ευρώ.
Ρίξτε μια ματιά και στο αφιέρωμα που του έκανε το περιοδικό του BBC με τίτλο: “The untouchable” εδώ.