Betty Boop, Boop-Oop-A-Doop

Η γέννηση της Betty Boop

Τον Αύγουστο του 1930, ο Max Fleischer παρουσίασε για πρώτη φορά στο κοινό την Betty Boop, στο καρτούν Dizzy Dishes. Ακολούθησαν 10 ακόμα καρτούν που η Betty εμφανίστηκε. Η μορφή της δεν είχε τελειοποιηθεί ακόμα, αρχικά έμοιαζε με γαλλικό σκυλάκι poodle, ο ρόλος της δεν ήταν πρωταγωνιστικός και άκουγε στα ονόματα Nancy Lee και Nan McGrew.

Μέσα στον επόμενο χρόνο, με την συνδρομή πολλών σκιτσογράφων, η Betty Boop θα πάρει την τελική ανθρώπινη μορφή της. Δεν έχει πλέον αυτιά και μύτη σκύλου, της δίνεται ένα εμφανέστατα γυναικείο σώμα και μια ιδιαίτερη λεπτή φωνή. Χρίζεται επίσημα Βασίλισσα των καρτούν και είναι πλέον η αδιαμφισβήτητη σταρ της σειράς Talkartoons, όπου και πρωτοεμφανίστηκε.

Ποια κυρία μας θυμίζει;

Υπάρχουν διάφορες εκδοχές για τις ρίζες της Betty. Λέγεται ότι ο κος Fleischer εμπνεύστηκε την Betty Boop από την τραγουδίστρια Helen Kane ή από την ηθοποιό Clara Bow. Μάλιστα η πρώτη επιχείρησε να μηνύσει το στούντιο του Fleischer με τη δικαιολογία ότι την έκαναν καρικατούρα και πλέον δεν μπορεί να εργαστεί αφού ο ανταγωνισμός με τη Betty Boop είναι τόσο μεγάλος. Της γύρισε όμως μπούμερανγκ, αφού το στούντιο υποστήριξε ότι η ίδια είχε «κλέψει» την περσόνα της μαύρης τραγουδίστριας της τζαζ Esther Lee Jones. Η Esther Lee Jones ή όπως είναι γνωστή Baby Esther, είχε ένα χαρακτηριστικό τρόπο που τραγουδούσε, ο οποίος ήταν κάπως μωρουδιακός. Επίσης, χρησιμοποιούσε φράσεις όπως boo-boo-boο, doo-doo-doo και boop-boop-a-doop που αργότερα έγιναν ορόσημα του χαρακτήρα της Betty Boop. Μετά από αυτή την παραδοχή από το στούντιο είναι λογικό να σκεφτούμε ότι η Betty έχει σίγουρα μια μαύρη γιαγιά.

Τι αντιπροσωπεύει η Betty Boop

Έχει ένα μεγάλο κεφάλι συγκριτικά με το σώμα της, χωρίς εμφανή λαιμό, φοράει μεγάλους κρίκους στ’ αυτιά της, έχει πολλές μπούκλες στα μαύρα της μαλλιά και ένα κορμί όλο καμπύλες που συνήθως καλύπτεται από ένα στράπλες μίνι φόρεμα, τον μηρό της στολίζει μια ζαρτιέρα και περπατάει πάνω σε τακούνια. Η Betty είναι sexy.

Όμως, εκτός από sexy, η Betty Boop είναι και πολλά περισσότερα. Μπορεί οι άντρες να προσπαθούσαν να διακρίνουν το εσώρουχό της κάτω από το στενό μίνι της αλλά η ίδια είναι ανεξάρτητη, φεμινίστρια και εκφράζει ακομπλεξάριστα τη σεξουαλικότητά της. Μπορεί να σου φαίνεται δεδομένο αλλά σου θυμίζω ότι σχεδόν 90 χρόνια πίσω τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά.

Την ίδια περίοδο με τη Betty, έκοβαν βόλτα στις οθόνες κι άλλα θηλυκά καρτούν. Οι περισσότερες εξ αυτών ή ήταν κόπιες των συντρόφων τους με γυναικεία ρούχα (βλέπε Μίνι Μάους) ή δεν είχαν λόγο ύπαρξης χωρίς τον διάσημο σύντροφό τους (βλέπε Όλιβ του Ποπάυ).

H Betty Boop με ένα μοναδικό τρόπο σπάει όλα τα στερεότυπα ενώ η ίδια παρουσιάζεται ως στερεότυπο. Εμφανισιακά αντιπροσωπεύει όλη την εποχή της Jazz στην Αμερική. Το ντύσιμο, το χτένισμα, η συμπεριφορά ανήκουν σ΄εκείνη την περίοδο, παρόλο που η ίδια κάνει το ντεμπούτο της την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης (The Great Depression).

Εξ αρχής, τα σεξουαλικά υπονοούμενα και οι ψυχολογικές αναφορές ήταν παρόν και γι’ αυτό προσέλκυσε μεγαλύτερο ηλικιακά κοινό. Από το 1932, εμφανίζεται σαν παρθένα η οποία μάλιστα προσπαθεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της όταν αντρικοί χαρακτήρες κάνουν απόπειρες να τη βιάσουν. Είναι από τις πρώτες φορές που γίνεται μια τόσο σαφής αναφορά σε καρτούν σχετικά με την σεξουαλική εκμετάλλευση των γυναικών. Μάλιστα στο Boop-Oop-a-Doop, η Betty δουλεύει σε ένα τσίρκο και όταν πάει στη σκηνή της να μακιγιαριστεί, ο παρουσιαστής των θεαμάτων την ακολουθεί και ούτε λίγο ούτε πολύ της λέει ότι εάν σου αρέσει η δουλειά σου δεν θα πρέπει να μου αντισταθείς. Η Betty ξεκινάει και τραγουδάει «Don’t Take My Boop-Oop-A-Doop Away» και το κορίτσι σώζει ο κλόουν που την ακούει να φωνάζει.

Η Betty και η λογοκρισία

Δυστυχώς όλα τα καλά κρατάνε λίγο. Το 1934 σκάει μύτη η Εθνική Λεγεώνα Αξιοπρέπειας (Νational Legion of Decency) και συντάσσει τον Κανονισμό που αφορά στις Παραγωγές (Production Code), ο οποίος επέβαλε κατευθυντήριες γραμμές στη βιομηχανία κινηματογραφικών ταινιών και έθεσε συγκεκριμένους περιορισμούς στο περιεχόμενο που θα μπορούσαν να αναφέρουν οι ταινίες που περιέχουν σεξουαλικά υπονοούμενα. Όπως υποψιαστήκατε, αυτό άλλαξε τα πάντα για τη Betty Boop. Από ελεύθερο κορίτσι της τζαζ χωρίς ευθύνες, μετατράπηκε σε ένα κορίτσι καριέρας, μια νοικοκυρά με καλυμμένο μπούστο, μακριά φορέματα και λιγότερες μπούκλες. Φαντάζομαι ο αυξημένος αριθμός από κατσαρές τούφες υποδείκνυε ελαφρότητα αρχών εκείνη την εποχή, αλλιώς δε μπορώ να το εξηγήσω.

Έχοντας ξεκινήσει ως σεξουαλικό σύμβολο, η φήμη της άρχισε να πέφτει και να χάνει τους φανατικούς οπαδούς της. Ουσιαστικά το τελευταίο της επεισόδιο της σειράς της μεταδόθηκε το 1939.

---

Μπορεί για κάποιους η Betty Boop να ήταν ένα χαζοκόριτσο της εποχής που εξυπηρετούσε τον στόχο των δημιουργών της να τραβήξει πάνω της τα αντρικά βλέμματα. Για εμάς όμως θα είναι πάντα κάτι πολύ παραπάνω. Εκτός από την πρώτη ανεξάρτητη και φεμινίστρια γυναίκα στα καρτούν, είναι και η έκφραση της νεανικής επανάστασης, της τζαζ πλευράς της πόλης, του Χάρλεμ και της αφροαμερικάνικης κουλτούρας. Μας θυμίζει πάντα ότι η ιστορία της Αμερικής είναι συνυφασμένη με αυτή την κουλτούρα. Ένας τόσο αληθινός χαρακτήρας που αντιπροσωπεύει όλες τις ανθρώπινες αντιφάσεις.