Όσα χωράνε και κρύβονται πίσω από το #vanlife και ξέχασε να μας πει το “Nomadland”

Tώρα είμαι καλά και δεν θέλω πια να αγοράσω van, δεν θέλω κανείς πια να αγοράσει van. (Εξαιρούνται όσοι το χρειάζονται για τη δουλειά τους) Πάμε να δούμε λοιπόν, όχι τι μας έμαθε το Nomadland, αλλά τι μάθαμε με αφορμή την ταινία.

words: sporos

(Για να διαβάσετε το παρακάτω άρθρο, δεν χρειάζεται να διαβάσετε τις 2 επόμενες παραγράφους, αλλά νομίζω οτι οι εισαγωγικές παράγραφοι σε τούτο εδώ το ταπεινό blog μας φέρνουν κοντά, οπότε η γράφουσα το προτείνει.)

Εκεί που κοντεύουμε να κλείσουμε 2 χρόνια χωρίς διακοπές οικογενειακώς σε αυτό το σπίτι και η κατάθλιψη θα μας είχε χτυπήσει ήδη την πόρτα, αν προλαβαίναμε να σκεφτούμε την κατάντια μας, ο αλγόριθμος της google “είπε”: “πως να της φτιάξω το κέφι;”-ή κάτι τέτοιο- . Ο αλγόριθμος με ξέρει-κι εμένα κι εσένα και όλους- καλύτερα από τον καθένα. Ξέρει ότι οι αγαπημένες μου μέρες είναι η μέρα που φεύγω για διακοπές και εξίσου αγαπημένη μου η μέρα που γυρίζω. Ξέρει οτι αγαπώ τις διακοπές, αλλά χαιρετάω το σπίτι μου πριν φύγω και του ζητάω συγγνώμη που θα το αφήσω. Και “σκέφτηκε”, να θα της πετάξω να χαζέψει το #vanlife.

Εντάξει έκτοτε έχω δει όλες τις μετατροπές van σε σπίτι, τρένου σε σπίτι, σχολικού σε σπίτι, ελικόπτερου σε σπίτι, βάρκας σε σπίτι, τα-πάντα-όλα σε σπίτι. Λίγα video πριν χάσω το μυαλό μου όμως αποφασίσαμε να κάνουμε σπιτική απονομή Oscar με κάθε επισημότητα στο σαλόνι, οπότε είδαμε όλες τις προτεινόμενες ταινίες, συμπεριλαμβανομένου του “Nomadland” και τώρα είμαι καλά και δεν θέλω πια να αγοράσω van, δεν θέλω κανείς πια να αγοράσει van. (Εξαιρούνται όσοι το χρειάζονται για τη δουλειά τους) Πάμε να δούμε λοιπόν, όχι τι μας έμαθε το Nomadland, αλλά τι μάθαμε με αφορμή την ταινία.

Τι είναι καλέ το #vanlife;

Το διάσημο rear view.
via www.vandemon.co.uk

Για όσους δεν γνωρίζουν, το vanlife, που σε άπταιστα ελληνικά μεταφράζεται ως η ζωή σε ένα βαν, είναι μια-τάση να την πω;- ας την πω τάση, της οποίας οι “πιστοί” αφήνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν παίρνουν ένα φορτηγάκι, το μετατρέπουν ώστε να λειτουργεί σαν σπίτι και παίρνουν τα βουνά, τις θάλασσες ή και τα δυο, ό,τι προτιμάνε.

Aς δούμε τα κοινά χαρακτηριστικά των ανθρώπων αυτών με βάση πάντα τα όσα κατάλαβα εγώ από την σύντομα επαφή που είχα με το hashtag:

Οι vanlifers συνήθως είναι νέοι. Από 20 μέχρι 30κάτι υπολόγισε. Με λίγα λόγια προλαβαίνετε δεν προλαβαίνετε. Θα μου πεις, τι με νοιάζει εμένα, αλλά άμα είναι να πάρεις τα βουνά και τους λόγκους καλό θα είναι που και που να έχεις μια παρέα να ανάψεις, βρε παιδί μου, μια φωτιά. Άμα πας εσύ με τα άσπρα σου μαλλιά, ποιος θα σε κάνει βρε δύσμοιρε παρέα;
Οι περισσότεροι vanlifers είναι ηλιοκαμένοι, αν λοιπόν κι εσείς σαν εμένα παίρνετε χαρακτηριστικό χρώμα zwan ( για να μιλάμε σε γαστρονομική γλώσσα camper), εικάζω οτι θα δυσκολευτείτε και πιθανότατα οι υπόλοιποι vanlifers θα σας κοροϊδεύουν.
Στα λοιπά εξωτερικά χαρακτηριστικά καλό θα ήταν να έχετε μακριά μαλλιά με φυσικό μπαλαγιάζ σε ξανθές αποχρώσεις και χαλαρούς κυματισμούς, σαν την γαλάζια λίμνη φανταστείτε το. Εμείς αποφασίσαμε να τα πάρουμε με την ψιλή μέσα στην καραντίνα και για να πετύχουμε τέτοιο αποτέλεσμα, μετά από πρόχειρους υπολογισμούς μου, θέλουμε σίγουρα 2 χρόνια, βαφή και πιθανότατα μια ελαφριά περμ, αλλά τότε δεν θα μας πιάνει πια το όριο ηλικίας. (βλ. 1)
Οι περισσότεροι έχουν έναν-ή και περισσότερους-σκύλους. Κάποιοι λίγοι έχουν και γάτες. Κάτι που με εξέπληξε ομολογώ, γιατί εγώ έχω και είχα πάντα γάτες και αυτή τη στιγμή έχω δύο γάτες εκ των οποίων η μία χέζεται ΚΑΘΕ χρόνο στο δρόμο για το ετήσιο εμβόλιο της. (Σημειωτέον οτι ο κτηνίατρος είναι σε απόσταση 3 λεπτών με το αυτοκίνητο.
Και θα αναρωτηθεί κανείς, τι δουλειά κάνουν αυτοί οι φιλόζωοι μεν, ημίθεοι δε, άνθρωποι κι αυτοί ωστόσο; Λοιπόν, το hashtag δεν μας ενημερώνει για τέτοια πεζά πράγματα, ωστόσο αν παρατηρήσεις πόσο δραστήριοι είναι οι άνθρωποι αυτοί στα social media, αναλογικά μάλιστα και με τα λιγοστά αποθέματα ηλεκτρικής ενέργειας που έχουν στη διάθεση τους, εικάζω οτι είναι οι περισσότεροι influencers. Το επάγγελμα δηλαδή του μέλλοντος.

Για όσους και δεν ξέρουν το hashtag και βαριούνται να το googlαρουν απλά και μόνο γιατί το λέω εγώ-και ποια είμαι εγώ, μήπως είμαι κάποια;-να ενημερώσω οτι τα διαμορφωμένα van που φιγουράρουν διαθέτουν τα περισσότερα ντουζιέρα, χημική τουαλέτα, διπλό κρεβάτι, μικρό σαλονάκι αποτελούμενο από πτυσσόμενο τραπεζάκι και 2 καθίσματα με αποθηκευτικό χώρο από κάτω, κουζινάκι, καθώς και σύστημα θέρμανσης, ύδρευσης-αποχέτευσης και διαθέτουν ηλεκτρισμό μέσω φόρτισης από μπαταρία ή/και φορτίζονται από τον ήλιο ή/και το δυναμό του αυτοκινήτου.

Οι σύγχρονοι νομάδες μέσα από το “Nomadland”

H ταινία για όσους δεν την έχουν δει, ακολουθεί την Fern, που ζούσε με τον σύζυγο της για χρόνια στο Empire της Νεβάδα και δούλευε στο εργοστάσιο γυψοσανίδας της USG. Όταν το 2011 το εργοστάσιο έκλεισε σαν επακόλουθο της κρίσης στον κλάδο των κατασκευών, η Fern και ο άντρας της προσπάθησαν να μείνουν στο Empire, όταν όμως έχασε και εκείνον από τον καρκίνο, έβαλε τα υπάρχοντα της σε μια αποθήκη, έβαλε τα απαραίτητα σε ένα Van και πήρε το μεγάλο δρόμο.

Extra! Μια βόλτα στο Empire.

To όνομα Empire θα ήταν φανταστική επιλογή ονόματος για την ταινία που συζητάμε αν δεν ήταν το αληθινό όνομα της πόλης που χτίστηκε γύρω από το εργοστάσιο της USG για να φιλοξενήσει τους εργαζόμενους της εταιρίας. Για να ακριβολογούμε βέβαια το Empire ιδρύθηκε το 1923 όταν οι ανθρακωρύχοι έφτιαξαν έναν καταυλισμό γύρω από το ορυχείο που άνηκε αρχικά στην Pacific Portland Cement Company, η πόλη στη συνέχεια ήταν ιδιοκτησία της USG από το 1948 και μετά και έφτασε στην ακμή της μέχρι και τους 750 κατοίκους.

Στις 31 Γενάρη του 2011 η USG κλείνει και αφήνει χωρίς δουλειά τους 95 εργαζόμενους που είχαν απομείνει. Οι κάτοικοι που είχαν παιδιά μπορούσαν να μείνουν ως τις 20 Ιουνίου για να ολοκληρώσουν τα παιδιά τη σχολή χρονιά. Μετά την ημερομηνία αυτή το Empire ήταν πια μια πόλη φάντασμα, μόνο δύο πρώην εργαζόμενοι απέμειναν στην πόλη και ο ταχυδρομικός της κώδικας 89405 ακυρώθηκε.

Στα μέσα του 2016, η USG πούλησε την πόλη και το εργοστάσιο στην Empire Mining Co. και το εργοστάσιο άρχισε μερικώς να λειτουργεί ξανά. Περίπου 70 εργαζόμενοι μένουν ξανά εκεί και καμιά 25αριά από τα σπίτια ανακαινίστηκαν, δεν έχει ακόμα διευκρινιστεί αν θα συμβεί το ίδιο και στο γήπεδο του γκολφ (!). Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ.

Xαιρετήστε το Empire και πάμε να επιστρέψουμε στο θέμα μας.

Είχαμε μείνει στη Fern και το βαν της. Η Fern λοιπόν σε αντίθεση με όσα έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στο #vanlife έπρεπε κατά τη διάρκεια της περιπλάνησης της να δουλεύει για να επιβιώσει, όπως και όλοι εμείς δηλαδή. Ο βασικός της εργοδότης ήταν η Amazon, για την οποία δούλευε πριν την πρωτοχρονιά που οι ανάγκες ήταν αυξημένες και με τα χρήματα που έπαιρνε κάλυπτε τα έξοδα τα δικά της και του φορητού της σπιτιού για τον επόμενο χρόνο.

Το βαν της δεν ήταν σούπερ λουξ και cozy όπως αυτά που βλέπουμε στο #vanlife, το είχε διαμορφώσει η ίδια με τα απαραίτητα και ήταν πολύ περήφανη γι’αυτό, τα μέρη που στάθμευε τα βράδια για να κοιμηθεί δεν ήταν μαγικές ακρογιαλιές, αλλά πάρκινκ και αλάνες. Εν ολίγοις αν διαλέξεις ένα χρώμα για το #vanlife θα είναι πρασινογάλαζο, αν διαλέξεις ένα χρώμα για την νομαδική ζωή της Fern, αυτό θα είναι το καφέ ή το γκρι. Πάμε όμως να επικεντρωθούμε για αρχή στη δουλειά της Fern.

Η μεγάλη καρδιά της Amazon και άλλα παραμύθια

Το 2008 η Amazon χρειαζόταν εποχικούς εργαζόμενους για τις πιο busy περιόδους της χρονιάς, ταυτόχρονα παρατήρησε οτι υπήρχε μια συνεχώς αυξανόμενη μάζα ηλικιωμένων εργαζόμενων που καταστράφηκαν ολοκληρωτικά από την οικονομική κρίση, έχασαν το σπίτι τους, τις οικονομίες μιας ζωής και αναγκάστηκαν να ζουν σε βαν ή ακόμη και στα αυτοκίνητα τους. Άνθρωποι που θα έπρεπε να έχουν βγει στη σύνταξη, αλλά η σύνταξη δεν αρκούσε ούτε για τα βασικά. Κάπως έτσι η Amazon σκέφτηκε οτι μπορεί να τους χρησιμοποιήσει και ξεκίνησε το πρόγραμμα Camperforce.

Τι προσφέρει το Camperforce της Amazon σύμφωνα με την εταιρία:

Ευκαιρίες μερικής και πλήρους απασχόλησης
CampPay: Οι συνεργάτες του CamperForce λαμβάνουν 120,00$ εβδομαδιαίως για να καλύψουν τα έξοδά τους στο κάμπινγκ.
Μπόνους Ολοκλήρωσης Εργασίας: 0,50$ για κάθε κανονική ώρα εργασίας και 1,00$ για κάθε ώρα υπερωριακής εργασίας που καταβάλλεται μετά τη λήξη της σύμβασης εργασίας.
Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη παρέχεται μετά από 90 ημέρες
Πληρωμή υπερωριών
Εβδομαδιαίο πρόγραμμα πληρωμών
401 (k)
Μπόνους παραπομπής φίλου σου στο πρόγραμμα

Tι απαιτείται για τη δουλειά;

Απαραίτητα προϋπόθεση η διαμονή σε RV και κάμπινγκ κατά τη διάρκεια της εργασίας.
Διαθεσιμότητα για οποιαδήποτε βάρδια.
Πρέπει να είστε 18 ετών και άνω.
Δίπλωμα γυμνασίου ή ισοδύναμο.
Ικανότητα ανάγνωσης και ομιλίας Αγγλικών.
Πρέπει να είσαι σε θέση να ανυψώσεις έως και 49 κιλά, να σταθείς/περπατήσεις έως και 10-12 ώρες και να είσαι σε θέση να σπρώξεις, να τραβήξεις, να κάνεις βαθύ κάθισμα, να τεντωθείς συχνά μέσα στην εργάσιμη μέρα.
Να μπορείς να λειτουργήσεις καροτσάκια, περονοφόρα ανυψωτικά μηχανήματα και άλλο εξοπλισμό για να μετακινήσεις μεγάλες ποσότητες εμπορευμάτων, με ή χωρίς τη βοήθεια κάποιου άλλου.
Να μπορείς να ανέβεις και κατέβεις σκάλες με ασφάλεια (ισχύει για τοποθεσίες με σκάλες) ακόμη και κουβαλώντας εμπορεύματα.

Η διαφήμιση της εταιρίας για το πρόγραμμα Camberforce

Tώρα θυμηθείτε οτι οι άνθρωποι αυτοί είναι οι περισσότεροι μεγάλοι σε ηλικία και πολλοί από αυτούς έχουν προβλήματα υγείας. Μια βόλτα σε όλα τα blog και τις σελίδες στα social media των Νομάδων αυτών θα σας δώσει να καταλάβετε πόσο σκληρή είναι η δουλειά στα διάφορα sites της Amazon που κατά καιρούς φιλοξενούν RVers. Σε πολλά από αυτά δίνουν συμβουλές για το πως να προετοιμαστείς για την εποχική δουλειά στην Amazon, και δεν εννοούν καν τι παπούτσια να φορέσεις, αλλά πως να προετοιμάσει το σώμα σου γι’ αυτή τη δοκιμασία. Προτείνουν να ξεκινήσεις νωρίτερα να στέκεσαι κάποιες ώρες τη μέρα όρθιος ή να περπατάς για να συνηθίσεις από πριν και να αντέξεις να ολοκληρώσεις το πρόγραμμα.

Φυσικά και ήταν απαιτητικό. Κατά μέσο όρο περίπου 12 χλμ ανά ημέρα με τα πόδια. Επιπλέον, οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις, κάμψεις, σκύψιμο κλπ, γίνονταν όλο και πιο δύσκολες, αρχίζεις να παρατηρείς πώς αυτές οι κινήσεις επηρεάζουν το σώμα σου.
Πρώην εργαζόμενος του προγράμματος στο wandrlymagazine.com

Η απόδειξη ότι αυτός δεν είναι ο κατάλληλος τρόπος ζωής ενός ανθρώπου στην τρίτη ηλικία, αλλά και η απόδειξη οτι η ζωή των ανθρώπων στην ηλικιακή κατηγορία 65 και άνω έχει χειροτερέψει δραματικά είτε αυτοί μένουν σε σπίτι με 4 ρόδες, είτε όχι, έρχεται από την ίδια τη στατιστική που για πρώτη φορά εδώ και χρόνια το 2015 έδειξε πτώση του προσδόκιμου ζωής των αντρών από τα 85,8 στα 85,6 και των γυναικών από τα 87,8 στα 87,6.

Μάλιστα το Bureau of Labor Statistics εκτιμά ότι το 12% των 70 και άνω εργάζονται ακόμα σήμερα, σε σύγκριση με το 6,7% που εργαζόταν το 1985 από το ίδιο ηλικιακό group, ενώ το AARP αναφέρει ότι το 80% των Baby Boomers περιμένουν ότι θα συνεχίσουν να εργάζονται και μετά τη συνταξιοδότηση τους.

Αν αναρωτιέστε γιατί να προτιμήσει η Amazon για μια τόσο απαιτητική εργασία ανθρώπους αυτής της ηλικίας, σύμφωνα με τα λεγόμενα στελεχών της οι άνθρωποι αυτοί κάνουν τρομερή δουλειά, γιατί έχουν καλύτερη “εργασιακή ηθική”. Για να το πούμε διαφορετικά και να γίνει κατανοητό, η Amazon στοχεύοντας περιοχές οικονομικά κατεστραμμένες ως πρωταρχικές τοποθεσίες για τις τεράστιες αποθήκες της, έχει αναδυθεί από τα ερείπια της οικονομικής κρίσης ως ο σημαντικότερος διαδικτυακός γίγαντας λιανικής πώλησης στον κόσμο.

Πρόσφατα ο Bezos έγινε ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο συγκεντρώνοντας 10,4 δισεκατομμύρια δολάρια σε μια μέρα. Από το 2008, ο πλούτος του έχει αυξηθεί κατά πάνω από 85 δισεκατομμύρια δολάρια, αρκετά χρήματα για να στεγάσουν όλους τους άστεγους στις ΗΠΑ και να δώσουν νερού και αποχέτευση σε ολόκληρο τον πληθυσμό παγκόσμια. Και για όσους λένε πόσο ευγνώμονες είναι οι RVers από την εποχική δουλειά τους για τον Bezos αρκεί να πούμε ότι εάν ο συνολικός πλούτος του μοιραζόταν μεταξύ των 120.000 προσωρινών εργαζομένων της Amazon την περίοδο των διακοπών, ο καθένας θα λάμβανε ένα μπόνους 788.333$, δηλαδή πολύ περισσότερα από όσα χρειάζεται κανείς για να αγοράσει ένα ωραίο σπίτι και να συνταξιοδοτηθεί.

Είναι μόνο η εργασιακή τους ηθική τέτοια;

Η Amazon δήλωσε οτι θέλει τους εργαζόμενους αυτούς γιατί έχουν μια ξεχωριστή εργασιακή ηθική σαν εργαζόμενοι παλιάς κοπής, αλλά εμείς δεν είμαστε υποχρεωμένοι να την πιστέψουμε. Πόσο μάλλον μετά την πρόσφατη απόπειρα των εργαζόμενων στην αποθήκη του Μπέσεμερ της Αλαμπάμα να φτιάξουν το πρώτο Amazon επιχειρησιακό σωματείο και την τεράστια εκστρατεία της εταιρίας για να μην συμβεί κάτι τέτοιο.

Συγκεκριμένα η Amazon, υπό τις οδηγίες των ειδικών συμβούλων που προσέλαβε για το ζήτημα αυτό, παραφιλολογούσε όλο το διάστημα πριν τις εκλογές-και σε ομαδικά meeting, αλλά και σε τετ-α-τετ υποχρεωτικές συναντήσεις- για το πως η ίδρυση ενός σωματείου θα σήμαινε καταστροφή για τις μέχρι τώρα αποδοχές των εργαζόμενων και πως θα υποχρεούνται να δίνουν μέχρι και 500$ σε εισφορές στο σωματείο. Μάλιστα οι εργαζόμενοι λένε οτι τοποθετήθηκαν πινακίδες με μηνύματα εναντίον του συνδικάτου μέσα στις τουαλέτες, ακριβώς απέναντι από τη λεκάνη στο ύψος του ματιού! (Γιατί αν δεν ξέρει η Amazon από διαφήμιση τότε ποιος ξέρει;)

Φυσικά δεν είναι μόνο τα παραπάνω, χρησιμοποίησε τα best of νοθείας και εκφοβισμού και θα αναφέρω μόνο ένα τελευταίο που θα λατρέψετε. Ο νόμος στην Alabama δεν επιτρέπει συνδικαλιστική κουβέντα κατά τη διάρκεια της δουλειάς, αλλά οι εργαζόμενοι δεν επιτρεπόταν να παραμένουν στους χώρους της αποθήκης μετά το πέρας του ωραρίου τους, οπότε συνήθιζαν να στέκονται έξω από την αποθήκη στο φανάρι που υπήρχε εκεί και σε όσο χρόνο διαρκούσε το κόκκινο ενημέρωναν τους συναδέλφους τους. Λίγες μέρες αργότερα το φανάρι άλλαξε και ο χρόνος αναμονής ανάμεσα στα άναψε-σβήσε ήταν τόσο σύντομος που δεν έφτανε για να μιλήσει κανείς με κανέναν.

Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό και με την εντύπωση που που παίρνεις από την ίδια η ταινία για τους νομάδες εργαζόμενους, σου δίνουν να καταλάβεις γιατί η Αmazon χρειάζεται τους εργαζόμενους αυτούς και όχι το ανάποδο. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ταινία- παρόλο που τους συμπάθησα όλους-βλέπουμε ανθρώπους που έχουν δουλέψει μια ζωή, τους πήραν τα πάντα και κανείς δεν είναι θυμωμένος! Ισχυρίζονται οτι έχουν αφήσει πίσω τους τις καταναλωτικές τους ανάγκες και αυτό είναι κάπως οξύμωρο όταν περνάνε το μισό τους χρόνο συσκευάζοντας κάθε λογίς σαβούρα από την Amazon. Aν το τέλος του καταναλωτισμού έχει τόσο πακετάρισμα, ομολογώ οτι δεν το φανταζόμουν έτσι!

Πριν γίνει ταινία (και πάρει όσκαρ) ήταν βιβλίο

Δεν θα μπορούσε βέβαια η ταινία να πει κάτι παραπάνω για τις εργασιακές συνθήκες των ανθρώπων αυτών στην Amazon γιατί οι δημιουργοί της ταινίας πήραν άδεια από την εταιρία για τα γυρίσματα. Πριν όμως από αυτούς κάποιος τράβηξε βίντεο στο εσωτερικό χωρίς άδεια και πέρασε σχεδόν 3 χρόνια με τους περιπλανώμενους σύγχρονους εργάτες και στο τέλος έγραψε ένα βιβλίο γι΄αυτό. Η Jessica Bruder ήταν αυτή, το βιβλίο είναι το Nomadland: Surviving America in the Twenty-First Century και το βίντεο που τράβηξε είναι το παρακάτω:

Θα πει κανείς οτι η ταινία, ρε παιδιά, δεν ήταν για την Amazon, αλλά ούτε το βιβλίο ήταν για την Amazon. Στο βιβλίο θα συναντήσεις αρκετούς από τους χαρακτήρες που γνώρισες στο Nomadland, όπως την αξιαγάπητη Linda May που ονειρευόταν να χτίσει το earthship της-ή τελοσπάντων ένα σπίτι αυτόνομο- και να αγκυροβολήσει επιτέλους κάπου, η γλυκιά Swankie που όπως μπορείτε να επιβεβαιώσετε κι εσείς είναι εν ζωή και πάντα ζωηρή και φυσικά τον “μπαμπα-στρούμφ” Bob Wells που με κόπο έστησε το Homes on Wheels Alliance για να ενώσει την συνεχώς αυξανόμενη κοινότητα των Νομάδων.

Η συγγραφέας έζησε (μέσα στο μεταχειρισμένο βαν της ονόματι Halen) μαζί με αυτούς του ανθρώπους και δούλεψε πλάι τους σε πολύ σκληρές συνθήκες. Είδε τον πληθυσμό τους να αυξάνεται και να προστίθενται και νεότεροι άνθρωποι ή και οικογένειες που οδηγήθηκαν εκεί πολλές φορές απλά και μόνο λόγω φοιτητικών δανείων. H Jessica Bruder όμως στάθηκε σε κάτι παραπάνω από την άγρια ομορφιά της Αμερικάνικης υπαίθρου, την προβλημάτισε τι θα απογίνουν αυτοί οι άνθρωποι όταν δεν θα μπορούν πια να δουλέψουν.

Όλες τις παραπάνω φωτογραφίες δεν τις τράβηξα εγώ, παρακαλώ πάρα πολύ όλα τα credits @ Max Whittaker και τις βρήκα στο Harper’s Magazine. Μπορείτε να δείτε όλο το άρθρο εδώ.

Κι αν εσείς νιώθετε πιο κοντά στο #vanlife, απ’ ότι στο “Nomadland”, μην ξεχνάτε οτι νομάς από ανάγκη μπορεί να γίνεις ακόμα κι αν δεν μένεις σε τροχόσπιτο. Εμείς κάπου εδώ θα σας αφήσουμε- γιατί αυτό το άρθρο ξεπέρασε ΚΑΙ το μέγεθος “μεγάλο άρθρο”- αρκεί να μας υποσχεθείτε οτι όταν θα πέφτετε πάνω σε #vanlife, θα θυμάστε οτι ο,τι λάμπει δεν είναι χρυσός και ακόμη κι αν είναι χρυσός κάποιος έκανε την εξόρυξη.