Ποιος βύζαξε την Αμερική;

Ανάγκη για επιβίωση

Σκέψου ότι γεννιέται ένα παιδί σήμερα και η μητέρα του δεν μπορεί να το θηλάσει. Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί (θάνατος, αρρώστια, λάθος οδηγίες κ.α.) αλλά δεν μας ενδιαφέρουν αυτή τη στιγμή. Επειδή το βρέφος γεννήθηκε σήμερα, δεν θα πεθάνει από την πείνα γιατί κάπου γύρω στον 20^ο αιώνα εφευρέθηκε η φόρμουλα γάλακτος και έσωσε πολλά βρέφη.

Τι θα γινόταν όμως εάν το ίδιο παιδί γεννιόταν για παράδειγμα πριν από 150 – 200 χρόνια; Ή θα υποσιτιζόταν ή θα σιτιζόταν με ακατάλληλα για την ηλικία του γάλατα ζώων ή θα νοσούσε σοβαρά λόγω μη αποστείρωσης της τροφής και των δοχείων σίτισης. Γενικά θα φλέρταρε επικίνδυνα με τον θάνατο και στατιστικά μάλλον δεν θα επιβίωνε εκτός εάν εμφανιζόταν κάποια άλλη γυναίκα για να το θηλάσει.

Αυτές οι γυναίκες ονομάζονταν τροφοί και η ύπαρξή τους έχει καταγραφεί από τα αρχαία χρόνια. Είναι γυναίκες που έχουν και αυτές γεννήσει και αναλαμβάνουν να θηλάσουν ένα άλλο βρέφος πέραν του δικού τους. Η ανάγκη για επιβίωση γέννησε το λειτούργημα της τροφού το οποίο πολλές φορές ξεπερνούσε τον αλτρουιστικό του χαρακτήρα και γινόταν επάγγελμα.

Παρόλο που είναι μια δραστηριότητα που γεννήθηκε από την ανάγκη προστασίας και διαιώνισης του είδους μας, διαπιστώνουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν ήταν επιβεβλημένη η σίτιση του βρέφους από τροφό. Ακόμα και στην Αρχαία Ελλάδα, οικογένειες με υψηλό κοινωνικοοικονομικό status, προσλάμβαναν τροφούς για να θηλάσουν το νεογέννητο.

Κάποτε στην Αμερική

Και έρχεται λοιπόν η Αμερική και μεταλλάσσει αυτή τη δραστηριότητα στη χείριστη μορφή εκμετάλλευσης. Ξέρω ότι δεν πέφτεις και από τα σύννεφα με αυτό που σου λέω αλλά εγώ θα στην πω την ιστορία.

Οι Βρετανοί έποικοι, μαζί με όλα τους τα υπάρχοντα, έφεραν στην Αμερική (εκτός από τον πόλεμο) την πρακτική του wet nursing, που δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό που περιγράψαμε παραπάνω. Οι νέες ευρωπαίες μανούλες μιας κάποιας κοινωνικής τάξης, ήταν διατεθειμένες να πληρώσουν μια τροφό, λευκή ή μαύρη, ώστε να αποφύγουν να χαλάσει το στήθος τους (όπως πίστευαν) και να γλιτώσουν το πιο μπελαλίδικο κομμάτι της μητρότητας.

Σαν να μην έφτανε αυτό, οι γιατροί της εποχής έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να αποδείξουν πόσο ανθυγιεινός είναι ο θηλασμός . Το αποτέλεσμα αυτής της προπαγάνδας ήταν να πεθαίνουν τα λευκά βρέφη και να επιβιώνουν τα μαύρα. Άρα, το συμπέρασμα είναι ότι οι έγχρωμες γυναίκες έχουν καλύτερο γάλα από τις λευκές…

Έχοντας στην ιδιοκτησία σου ανθρώπους, χαζός είσαι να πληρώνεις για μια υπηρεσία που μπορείς να πάρεις με τη βία; Έτσι θα σκέφτηκαν, φαντάζομαι, και σταμάτησαν να προσλαμβάνουν τροφούς ενώ παράλληλα ανακαλύφθηκε ένας ακόμα τρόπος, λες και δεν υπήρχαν ήδη αρκετοί, να εκμεταλλεύεται το γυναικείο σώμα.

Νεαρές μαύρες μητέρες ξεκίνησαν να απομακρύνονται από τα νεογέννητά τους αμέσως μετά τη γέννα και αναλάμβαναν να θηλάσουν το παιδί μιας λευκής οικογένειας αντί για το δικό τους. Οι γιατροί, μάλιστα, ανακάλυψαν ότι το συνεχόμενο πιπίλισμα θηλών σε μια ενεργή σεξουαλικά γυναίκα, μπορεί να προκαλέσει γαλακτοφορία.

Στην αρχή, πολλές οικογένειες έδιναν το βρέφος τους στη σκλάβα μητέρα για να το κρατήσει σπίτι της και να το θηλάζει μαζί με το δικό της μέχρι να αποφασίσουν ότι ήρθε η ώρα να το πάρουν πίσω. Αυτό, δυστυχώς, οδήγησε σε πολλούς θανάτους μωρών καθώς οι συνθήκες διαβίωσης των σκλάβων, θέτοντάς το κομψά, δεν ήταν και οι ιδανικότερες. Φυσικά, τα αφεντικά πίστεψαν ότι τα βρέφη δολοφονούνταν από τους σκλάβους για να τους εκδικηθούν.

Έτσι λοιπόν, αντί να δίνουν το βρέφος, έφερναν την σκλάβα στο σπίτι των λευκών. Στο μωρό που στερούνταν το γάλα της μάνας του, δίνονταν διάφορα σκευάσματα που τότε θεωρούνταν κατάλληλα υποκατάστατα του μητρικού γάλακτος, γάλα αγελάδας και βρώμικο νερό, για να το κρατήσουν στη ζωή. Όπως είναι σαφές, τα περισσότερα μωρά των σκλάβων δεν επιβίωναν, αφού αυτά τα σκευάσματα μόνο κατάλληλα δεν ήταν. Χωρίς να υπάρχουν επίσημες έρευνες (γιατί να υπάρχουν άλλωστε;) που να καταγράφουν τους θανάτους των μαύρων μωρών, οι ιστορικοί μιλάνε για πραγματική σφαγή.

Ατιμώρητα εγκλήματα

Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να κάνεις κάτι χειρότερο από το να χωρίσεις το νεογέννητο από την μάνα του αλλά παραδόξως κατάφεραν να το κάνουν ακόμα πιο φρικτό.

Πάνω στην έξαρση αυτού του «θεσμού», τα αφεντικά έφταναν στο σημείο να δολοφονούν ή να απαγάγουν απροκάλυπτα τα μωρά των σκλάβων ώστε να αναγκάσουν την μωρομάνα, μην αντέχοντας τον πόνο στο στήθος, να θηλάσει το παιδί τους χωρίς πολλές αντιστάσεις.

Παρόλο που οι σκλάβες διέμεναν μέσα στα σπίτια των λευκών και φρόντιζαν τα παιδιά τους, οι συνθήκες διαβίωσής τους δεν βελτιώνονταν ούτε στο ελάχιστο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της άποψης που είχαν οι λευκοί για τις μαύρες θηλάζουσες ήταν ότι απαγορευόταν να θηλάσει το λευκό βρέφος από το ίδιο στήθος που θηλάζει το μαύρο βρέφος (όποτε αυτό επιτρεπόταν) καθώς είναι σαν να πίνουν από τον ίδιο ψύχτη (!).

Όπως μπορείτε να φανταστείτε, οι γυναίκες που αρνούνταν να θηλάσουν τα παιδιά των αφεντικών, ξυλοκοπούνταν και μαστιγώνονταν άγρια ενώ αρμέγονταν σα ζώα, φυσικά παρά τη θέλησή τους.  

Σε πολλές περιπτώσεις, οι άντρες των τροφών τις απέρριπταν καθώς «είχαν απαρνηθεί» το μωρό τους. Έτσι, η γυναίκα, όχι απλά είχε χωριστεί με τη βία από το παιδί της, πιθανότατα να μην είχε επιβιώσει κιόλας το μωρό λόγω της έλλειψής της, όταν γυρνούσε στο σπίτι της δεν γινόταν δεκτή από την οικογένειά της.

Η ψυχική και σωματική υγεία αυτών των γυναικών διαλυόταν και τα αφεντικά βρήκαν τρόπο να εκμεταλλευτούν ακόμα και αυτή την κατάσταση. Όταν πλέον δεν είχαν ανάγκη τις υπηρεσίες της έγχρωμης σκλάβας ή λόγω υποσιτισμού δεν παρήγαγε επαρκή ποσότητα γάλακτος, την διαφήμιζαν ως τροφό για να την πουλήσουν αλλά έριχναν την τιμή της λέγοντας ότι ήταν επιρρεπής στην «τρέλα».

Όσα περνάνε στη λήθη

Οι μαύρες γυναίκες δένονταν με τα λευκά παιδιά γιατί κάπου σε αυτό τον κόσμο είναι γραμμένο ότι τα παιδιά δεν φταίνε σε τίποτα. Τα νοιάζονταν και τα φρόντιζαν σαν να ήταν δικά τους. Έδωσαν ζωή και πνοή σε παιδιά που δεν ήταν δικά τους, ενώ τα βιολογικά τους παιδιά πέθαιναν από την πείνα, τις αρρώστιες και από την έλλειψη της μάνας τους.

Μέσα στον 18^ο αιώνα, γενιές και γενιές γυναικών βιάστηκαν για να μείνουν έγκυες, τους έκοψαν με τη βία το δεσμό με τα παιδιά τους, χτυπήθηκαν βάναυσα και τους συμπεριφέρθηκαν χειρότερα και από ζώα. Ο θεσμός άρχισε να εξασθενεί τον 19^ο αιώνα για να επανέλθει με τη μορφή μόδας μετά το τέλος της δουλείας, μέσα στον 20^ο αιώνα, όπου και εκεί οι μαύρες γυναίκες παραμελούσαν τα δικά τους παιδιά έναντι πενιχρής αμοιβής. Μέχρι να εξαλειφθεί πλήρως, πόσα λευκά παιδιά υπολογίζετε ότι αναστήθηκαν πάνω σε μαύρα στήθη και πόσα από αυτά τα λευκά παιδιά απέκτησαν απογόνους που πατάνε λαιμούς μαύρων και κυκλοφορούν με σβάστικες μέσα στον 21^ο αιώνα;

Σήμερα, μόλις το 59% των μαύρων γυναικών θηλάζουν τα παιδιά τους έναντι του 79% λευκών θηλάζοντων μαμάδων. Σε συνεντεύξεις που έγιναν σε έγχρωμες μητέρες που απέρριψαν τον θηλασμό, συμπέραναν ότι ο λόγος που επέλεξαν να μην θηλάσουν το παιδί τους είναι γιατί ο θηλασμός είναι άμεσα συνδεδεμένος με την εκμετάλλευση που υπέστησαν οι προηγούμενες γενιές της φυλής τους.