Netflix and drugs
Η, πλέον γνωστή σε όλους μας, συνδρομητική streaming πλατφόρμα έχει μπει στη ζωή μας δυναμικά. Ακόμα και να μην είχε μπει μέχρι και πριν από 3 μήνες, τώρα με την καραντίνα, σίγουρα μπήκε με τα μπούνια.
words: BlueJay
Το Netflix στην Ελλάδα
Ξεκίνησε να είναι διαθέσιμη στην Ελλάδα πριν από περίπου 3 χρόνια και έμελλε να αλλάξει ριζικά τον τρόπο με τον οποίο διατίθενται σειρές και ταινίες στο κοινό. Μια τεράστια ταινιοθήκη με έναν εξελιγμένο αλγόριθμο που σου κάνει νέες προτάσεις βάσει των όσων έχεις δει ως τώρα. Μεταξύ μας, όσο εξελιγμένος και να είναι ο αλγόριθμος, εμείς πάντα θα ψάχνουμε την επόμενη ταινία μέχρι να μας πάρει ο ύπνος με το τηλεκοντρόλ ανά χείρας.
Ποτέ δεν ήμουν ιδιαιτέρως καλή με το πειρατικό. Αγχωνόμουν, δεν έβρισκα καλή ποιότητα, δεν μπορούσα να συγχρονίσω τους υπότιτλους, γέμιζα το laptop ιούς, με κορόιδευαν και όλοι οι υπόλοιποι, ζούσα ένα δράμα. Οπότε καταλαβαίνετε ότι ήμουν από τους πρώτους που εγγράφηκαν στο Netflix.
Addictive Netflix
Από την αρχή, εντύπωση μου είχε δημιουργήσει το γεγονός ότι όλοι οι ηθοποιοί κάπνιζαν αρειμανίως. Φήμες θέλουν τον αμερικάνικο κολοσσό να τα έχει κάνει πλακάκια με τις καπνοβιομηχανίες οι οποίες χρησιμοποιούν τις πρωτότυπες σειρές και ταίνιες της πλατφόρμας ως διαφημιστικό όχημα. Είτε για το brand τους αυτό καθεαυτό είτε για να προμοτάρουν το τσιγάρο ως συνήθεια. Φήμες οι οποίες δεν έχουν αποδειχτεί μέχρι σήμερα.
Η δεύτερη παρατήρηση που έκανα ήταν η χρήση ναρκωτικών. Είναι τόσο εκτεταμένη που πολλές φορές έχω βρεθεί να αναρωτιέμαι εάν είναι όντως τόσο κακό να κάνεις λίγη ηρωίνη που και που και εάν οι γονείς μου ήταν υπερβολικοί με το θέμα. Ευτυχώς, θυμάμαι ότι μιλάμε για εθιστικές ουσίες και επανέρχομαι γρήγορα στην πραγματικότητα.
Σημειώνω ότι δεν αναφέρομαι στις σειρές που έχουν στη θεματολογία τους ναρκωτικά, βλέπε Breaking Bad, Narcos, How to fix a drug scandal, White Lines και πλήθος άλλων. Αναφέρομαι σε σειρές και ταινίες που δεν πραγματεύονται τίποτα σχετικό με τα ναρκωτικά και οι πρωταγωνιστές τους, με άκρα φυσικότητα, σνιφάρουν κόκες, μαστουρώνουν με μπάφους, χτυπάνε και καμιά ηρωίνη (Lucifer, After Life, Russian Doll κ.α.)
Το άλλο πρωί πάνε κανονικά στη δουλειά τους, συναντάνε τις παρέες τους, γενικά δεν τρέχει κάστανο. Με κίνδυνο να με χαρακτηρίσετε “out”, θα πω ότι εμένα όλο αυτό λίγο με σοκάρει.
Netflix in numbers
Μέχρι τον Απρίλιο του 2020 υπολογίζεται ότι το Netflix είχε 182 εκατομμύρια χρήστες. Η μη κερδοσκοπική οργάνωση Truth Initiative υπολογίζει ότι περίπου 28 εκατομμύρια νέοι εκτέθηκαν στο κάπνισμα μέσω των προγραμμάτων του Netflix. Θεωρώ ότι κατ’ αντιστοιχία, τα νούμερα θα είναι παρόμοια κ και σε ο,τι αφορά τα ναρκωτικά.
Δηλαδή όποιος δει, θα μιμηθεί; Προφανώς όχι. Αλλά θα ήταν ενδιαφέρουσα μια έρευνα που θα καταδείκνυε πόσοι από τους νεαρούς καπνιστές ή χρήστες ναρκωτικών επηρεάστηκαν από ταινίες και είπαν «έλα μωρέ, μια φορά θα δοκιμάσω κι εγώ».
Η Truth Initiative υποστηρίζει ότι το 44% των εφήβων που ξεκινούν το κάπνισμα το κάνουν λόγω των προτύπων που προβάλλονται μέσα από τις ταινίες. Επιτρέψτε μου να κρατάω τις επιφυλάξεις μου για το νούμερο καθώς δεν αναφέρεται πουθενά η μεθοδολογία της έρευνας. Περισσότερα μπορείτε να δείτε εδώ.
Τέχνη ή διαφήμιση
Η τέχνη δεν μπαίνει σε καλούπια. Μόνο που πολλές φορές μπαίνει. Και συμφέροντα εξυπηρετεί και αλλοιώνεται ο χαρακτήρας της και σταματάει να διεγείρει το νου και την ψυχή του ανθρώπου για να ικανοποιήσει διάφορες σκοπιμότητες.
Εάν με ρωτάτε εάν πρέπει να απαγορευτεί εξ ολοκλήρου να καπνίζουν και να κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών οι ηθοποιοί στις ταινίες, η απάντηση είναι όχι. Όχι, γιατί λογοκρίνοντας τον σκηνοθέτη και τον σεναριογράφο, αφαιρείς ένα κομμάτι από την ψυχή του έργου.
Είναι όμως πραγματικά τόσο απαραίτητο σε όλα αυτά τα έργα να παρουσιάζεται η χρήση εθιστικών ουσιών ως κάτι «κανονικό»; Ποια πλοκή εξυπηρετείται μέσα από αδιάκοπα πάρτυ καταχρήσεων ή άδειων πακέτων από τσιγάρα;
Έχει μεγάλη διαφορά να χρησιμοποιηθεί ως σκαλοπάτι μετάβασης της πλοκής ή σκιαγράφησης του χαρακτήρα και είναι διαφορετικό όταν παρουσιάζεται ως μια καθημερινή συνήθεια, ως κάτι χαλαρωτικό που μας αποκόπτει από τα προβλήματά μας ή ακόμα και ως κάτι που προσδίδει στο χρήστη μια αίγλη, ένα γκλάμουρ.
Η τέχνη θα έπρεπε να ανήκει στην τέχνη. Σε αυτούς που τη δημιουργούν και σε αυτούς που την απολαμβάνουν. Σε κανέναν άλλον.
Main photo via getyarn.io