Φραπόγαλο και άλλες χτυπητές απολαύσεις

---

Ποιος σατανάς το σκέφτηκε αυτό το ρόφημα

Σε μια ΔΕΘ (Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης) γίνονται όλα. Όχι σε αυτή που ανακοινώθηκε κατάργηση του ΕΝΦΙΑ ούτε στην άλλη που μας είπαν ότι θα αυξηθούν οι μισθοί.

Στη ΔΕΘ του 1957, όπου η Nestlé με τη βοήθεια του αντιπροσώπου της Γιάννη Δρίτσα, παρουσίαζε ένα νέο προϊόν για παιδιά. Έβαζες, λέει, σκόνη σοκολάτας και γάλα σε σέικερ και χτυπώντας το, δημιουργούσες ένα υπέροχο σοκολατένιο ρόφημα. Μην στραβομουτσουνιάζεις! Τότε ήταν καινοτόμο.

Σε ένα διάλειμμα που κάνανε, ένας από τους υπαλλήλους λαχτάρισε καφεδάκι. Το πρόβλημα ήταν ότι παρόλο που είχε στη διάθεσή του στιγμιαίο καφέ, ζάχαρη και γάλα, του έλειπε το ζεστό νερό. Φαντάζομαι ότι σε αυτή την περίπτωση η πλύση εγκεφάλου δούλεψε και μιμούμενος τον τρόπο παρασκευής του παιδικού ροφήματος, έβαλε τον καφέ και τη ζάχαρη στο σέικερ και δημιούργησε την πρώτη φραπεδιά.

Ο ίδιος έλεγε, «Μου λέρωσε το κουστούμι αλλά έτσι γεννήθηκε ο φραπέ! Από την αρχή ο κόσμος τον είδε σαν αναψυκτικό. Λέγανε: η μπύρα είναι μισό ποτήρι αφρός, και κοστίζει 8 δραχμές. Αυτός ο καφές είναι επίσης μισός αφρός, αλλά κοστίζει 7 δραχμές. Οπότε…»

Από τότε η Ελλάδα γέμισε καλαμάκια. Παραγκωνίστηκε ο ελληνικός / τούρκικος / σμυρναίικος αχνιστός καφές φτιαγμένος στη χόβολη και αντικαταστάθηκε από τον νέο, ωραίο, αφράτο και με γαλλικής προέλευσης όνομα, φραπέ.

Φραπέ α λα Λέντζος

Παρόλο που ανακαλύφθηκε στη συμπρωτεύουσα, δεν εκθιάστηκε και δεν αγαπήθηκε πουθενά τόσο πολύ όσο στο Παγκράτι.

Ο Λέντζος άνοιξε τις πόρτες του το 1964, ως ένα ζαχαροπλαστείο πολυτελείας. Πήγαινες, έπαιρνες την παστούλα σου, φώναζες κι ένα «Α! ξέχασα! Πιάσε και έναν βαρύ γλυκό με 3 φουσκάλες», αγκάλιαζες και το κορίτσι από τη μέση και έπαιρνες το δρόμο του γυρισμού. Μέχρι που μια μέρα, ο ιδιοκτήτης, πειραματιζόμενος, ανακάλυψε τον φραπέ α λα Λέντζος. Μια μυστική συνταγή που έπαιρνε διαστάσεις θρύλου. Όλοι κάνανε υποθέσεις για τον τρόπο που φτιάχνεται και πως καταφέρνει ο Λέντζος να έχει τόσο πλούσιο αφρό που κόβεται με το μαχαίρι. Την ακριβή συνταγή δεν την μάθαμε ποτέ. Μέχρι και ωμό αυγό έλεγαν ότι περιείχε η συνταγή.

Βγήκε και τραγουδάκι βιωματικό σε στίχους Ρασούλη.

Το θέμα ήταν ότι κόσμος συνέρρεε στου Λέντζου από όλες τις γωνιές της Αττικής. Από έναν αστυνομικό που έπινε 4 μέτριους σε δύο ώρες, μέχρι τον 20χρονο άφραγκο φοιτητή που ήπιε έναν καφέ σε 8 ώρες. Εάν βέβαια τον φραπέ σου τον έπινες σκέτο, στου Λέντζου δεν θα στον έφερναν. Εκεί, ή θα σου έφερναν «κανονικό καφέ» με στάνταρ δοσολογία καφέ και γάλακτος ή μέτριο που ήταν ο «κανονικός» αλλά με μια έξτρα κουταλιά (!) καφέ πάνω στον αφρό για να γίνει πιο βαρύς.

Ο ίδιος δεν έπινε ποτέ τον καφέ που είχε δημιουργήσει. Μόνο εσπρεσάκια…

Η επέλαση των φρέντο

Εάν πιστεύετε ότι θα πάτε φερειπείν στην Ιταλία και θα παραγγείλετε έναν φρέντο καπουτσίνο και θα σας φέρουν αυτό που πίνουμε εδώ, πλανάστε! Το δοκίμασα και το αποτέλεσμα ήταν αμήχανα βλέμματα, ακόμα πιο αμήχανες στιχομυθίες και ένα νερόπλυμα με πάγο που αναγκάστηκα να πιω για να γλιτώσω την επιπλέον αμηχανία.

Οι freddo cappuccino και freddo espresso, είναι και αυτοί αποτέλεσμα ελληνικής επινόησης. Συστήθηκαν στο κοινό το 1991 και άρχισαν σιγά – σιγά να ξεγυμνώνουν τον φραπέ από τα μυριάδες παράσημα του. Ωραίος ο φραπέ αλλά όπως και να το κάνεις ο στιγμιαίος καφές σε χτυπάει στην καρδιά, στα νεύρα, τα τρέμουλα πάνε και έρχονται και εάν ξεχαστείς και το ρίξεις έξω με δυο – τρεις αρχίζεις και χοροπηδάς σαν το μπαλάκι του πινγκ πονγκ.

Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι η φιλοσοφία τους, στηρίζεται στον φραπέ και να θεωρήσει και αυτό το είδος καφέ, παιδάκι του Δημήτρη Βακόνδιου.

Ελλήνων έργα

Όσο και να έψαξα για να μάθω τι απέγινε ο κος Βακόνδιος, δεν τα κατάφερα. Το μόνο που βρήκα ήταν ότι σίγουρα δεν μοιράστηκε τα κέρδη δισεκατομμυρίων που έβγαλε η Nestlé λόγω της κατακόρυφης αύξησης των πωλήσεων του στιγμιαίου καφέ.

Η φραπεδιά ήταν το πρώτο θύμα της εκστρατείας που ξεκίνησε εναντίον των «τεμπέληδων ελληναράδων». Ο καφές φταίει που λιώνουν στις καφετέριες και δε δουλεύουν και που οι θεσσαλονικείς είναι χαλλλλαροί.

Εγώ ξέρω ότι τις πιο ωραίες συζητήσεις, τις πιο βαθιές φιλίες, τα πιο όμορφα ραντεβού τα πλαισίωνε πάντα ένα καλαμάκι ή ένα καϊμάκι. Όλα τα υπόλοιπα τ΄ακούω βερεσέ. Και εάν δεν σας αρκεί αυτό, δεν με νοιάζει γιατί είμαι μούρη πιο πολύ κι απ’ τον godfather όταν το καλαμάκι γίνεται σπαστό.

Καλό καλοκαίρι!

photo via detoxnews.gr