Baby led weaning

Νομίζω ότι η ιστορία για κάθε νέα μαμά είναι η εξής. Μετά από περίπου 9 μήνες που κουβαλάς το νέο μέλος της οικογένειας σας, έρχεται η πολυπόθητη στιγμή που κρατάς αυτό το μικροσκοπικό πλασματάκι στην αγκαλιά σου. Μετά το μαιευτήριο σειρά έχει το σπίτι. Ανοίγεις την πόρτα και συστήνεις το μωρό στους τοίχους, στο κρεββάτι, στο κατοικίδιο, στο λαμπαντερ, στο φίκο… να μην ξέρει το παιδί πού βρίσκεται; Τους επόμενους μήνες περνάτε ατέλειωτες ώρες αγκαλιά όπου εσύ διαβάζεις, χαζεύεις στο κινητό, φωτογραφίζεις το πλασματάκι σου, κοιμάσαι σε στάσεις που δεν ήξερες πως μπορούσες. Και μετά από έξι μήνες έρχεται η ώρα να εισάγεις στέρεες.

Όταν εγώ συνειδητοποίησα πόσο κοντά ήταν εκείνη η στιγμή άρχισα να διαβάζω. Τι τροφές θα φάει, βρασμένα ή στον ατμό, τι απαγορεύεται και άλλα πολλά. Στην αναζήτηση μου αυτή ανακάλυψα το blw.  

Τι είναι όμως το baby led weaning; Πρακτικά για εμένα είναι περισσότερο φιλοσοφία παρά μέθοδος και τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά απ’ ότι φαίνονται.

Η μέθοδος αυτή πρεσβεύει ότι το μωρό μαθαίνει να τρέφεται μέσω του παιχνιδιού. Εξερευνεί με τις δικές του αισθήσεις το φαγητό που του προσφέρεται. Το μυρίζει, διακρίνει το χρώμα του, το αγγίζει και καταλαβαίνει την υφή του. Όλα αυτά φυσικά δεν είναι δυνατόν να γίνουν εάν το μωρό ταΐζεται αλεσμένες τροφές με κουτάλι από κάποιον ενήλικα. Άρα πώς;

Πολύ απλά, τοποθετούμε το παιδί στο καρεκλάκι του και του προσφέρουμε τις τροφές σε κομμάτια, ελάχιστα επεξεργασμένες ώστε να μπορεί να τις διαχειριστεί. Δηλαδή, το καρότο δύσκολα θα μπορέσει να το φάει εάν το δώσουμε ολόκληρο και ωμό οπότε προτιμάμε να το προσφέρουμε βρασμένο ή τριμμένο. Να μπορεί να το πιάσει στο χεράκι του και βασικά να το κάνει ότι θέλει. Να το δοκιμάσει, να το γλείψει, να το πετάξει κάτω, να το παραλείψει στο πρόσωπο του ή να το χώσει στο αυτί του όπως έκανε ο δικός μου. Ουσιαστικά, μετά τις πρώτες εισαγωγές, στόχος είναι να μην υπάρχει ξεχωριστό φαγητό για την οικογένεια και το παιδί αλλά κοινό. Σαφώς, χωρίς αυτά που απαγορεύονται πριν το έτος, ήτοι αλάτι, ζάχαρη, μέλι, γάλα.

Αυτή η μέθοδος προϋποθέτει να εμπιστευτείς το παιδί να σου δείξει το δρόμο που θέλει να ακολουθήσει σχετικά με το φαγητό. Η εξέλιξη που έχει κινητικά ένα παιδί που ακολουθεί τη μέθοδο blw είναι πραγματικά ασύλληπτη. Μέσα σε μερικές εβδομάδες καταφέρνει να συντονίσει χέρια – μάτια – στόμα. Επειδή δεν ταΐζεται παθητικά, εξασκεί την κίνηση της γλώσσας, του σαγονιού του αλλά και της κατάποσης κάτι το οποίο δεν συμβαίνει με την κλασσική μέθοδο σίτισης. Όπως είναι σαφές, το μωρό σιτίζεται χωρίς καθόλου ή με ελάχιστη βοήθεια. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στην οικογένεια να κάτσει στο τραπέζι και να φάει μαζί με το παιδί το οποίο έχει την ευκαιρία να μιμηθεί και να παραδειγματιστεί από τους ενήλικες, κάτι που είναι και ζητούμενο. Αναγκαστικά και η οικογένεια θα αρχίσει να τρέφεται καλύτερα. Μαζί με τον βασιλικό, ποτίζεται κι η γλάστρα…

Λανθασμένα πιστεύεται ότι δεν δίνεται κανένα τρόφιμο στο παιδί που δεν μπορεί να το πιάσει με το χέρι του. Τροφές όπως το γιαούρτι ή οι σούπες προσφέρονται με προγεμισμένα κουταλιά ή σε ποτηράκι. Δεν θα βγάλει το μάτι του με το κουτάλι. Ίσως στοκάρει λίγο τους τοίχους και αλλάξει το χρώμα στα χαλιά αλλά πολύ σύντομα θα καταφέρει να κατευθύνει την τροφή στο στοματάκι του.

Αυτό που λένε κάθε αρχή και δύσκολη, στην προκειμένη αφορά περισσότερο τους γονείς παρά το μωρό. Ο γονιός καλείται να παραμείνει ψύχραιμος, να τιθασεύσει την παρόρμησή του να αρπάξει κάτι από το χέρι του παιδιού του, να του βγάλει τη μπουκιά που θεωρεί μεγάλη από το στόμα, να μην το βοηθήσει να φάει, να μην το πιέσει. Να αφήσει δηλαδή το παιδί να ακολουθήσει το ένστικτό του. Τις περισσότερες φορές που ο μικρός μου έχει απορρίψει κάτι, έχει τους λόγους του. Εκτός από τη γεύση, μπορεί να μην μπορεί να διαχειριστεί το κομμάτι ή λόγω της υφής της τροφής να του κολλάει στον ουρανίσκο. Άρα, απλά επιτρέπουμε στο παιδί να απορρίψει τις τροφές που δεν επιθυμεί. Στη διατήρηση της ψυχραιμίας, σημαντικό ρόλο παίζουν τα μαθήματα πρώτων βοηθειών, που ούτως ή άλλως είναι αναγκαία.

Πιθανότατα στην αρχή το μωρό δεν θα τρώει επαρκώς, θα παίζει πολύ με το φαί του και θα κάνει έναν μικρό χαμό πάνω του, δίπλα του και κάτω του. Το χάος είναι ένα από τα αρνητικά αυτής της μεθόδου για τον γονιό και παράλληλα αποτελεί έναν εξαιρετικό τρόπο εκμάθησης για το παιδί. Στα αρνητικά θα μπορούσαμε να συγκαταλέξουμε το χρόνο που χρειάζεται αυτή η μέθοδος. Παίρνει χρόνο το παιδί να αποφασίσει ποια από τις τροφές που έχει μπροστά του θα δοκιμάσει και με ποιον τρόπο θα τη φέρει στο στόμα του. Έχετε δει βραδύποδες; Κάπως έτσι είναι μερικές φορές! Και από την απέναντι πλευρά οι γονείς σε slow motion να ζητωκραυγάζουν.

Εφόσον βασική τροφή των βρεφών μέχρι το πρώτο έτος, είναι το γάλα, αποφάσισα να δώσω μια ευκαιρία στον μικρό μου να εξερευνήσει τον κόσμο του φαγητού με το δικό του τρόπο και να αναπτύξει τη λεπτή κινητική του. Πολλά ακόμα μπορούν να γραφτούν για αυτή τη μέθοδο, όπως το ότι συμβάλει στη μείωση της παιδικής παχυσαρκίας ή ότι δεν πρέπει να γίνει απότομη μετάβαση σε κομμάτια εάν το παιδί έχει ξεκινήσει να τρέφεται με αλεσμένα και άλλα πολλά που μπορεί κάποιος να τα βρει με ένα απλό search στο internet.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό και έχει τον δικό του ρυθμό, οπότε πάντα συμβουλεύομαι την παιδίατρο μου προτού αποφασίσω κάτι αναφορικά με το παιδί μου.